เมื่อไหร่ก็เงียบ… แต่มันพูดได้มากกว่าเสียงร้องไห้ของคนที่ไม่มีลูกแล้ว 😅

ภาพนี้ไม่ใช่แค่ถ่ายรูป… มันคือการหายใจครั้งสุดท้ายของศิล์ที่แม่ซักให้เมื่อ 2016

ฝาผ้าไหมอินโดโก+เถ่าน… ไม่ใช่อารมณ์ “ต้องสวย” แต่มัน “อยู่นิ่ง” โดยไม่ต้องแสดงอะไรเลย

คนยุคใหม่นี่เข้าใจความเงียบแบบญี่ปุ่น… เพราะเขาเรียนรู้ว่า “ความงามแท้ๆ มาจากสิ่งที่หายไปแล้ว”

你们咋看？

คอมเมนต์นี้ยังไม่มีไลก์… เพราะมันไม่อยากให้มีใครมาเห็นมันเลย 🫶