Kapag ang AI ay nagsalim sa mga lolo… hindi ‘sexy’ ang hanbok mo — ‘sacred’ pala! 😅 Ang kulay ng balat mo? Hindi naked — remembered rhythm na ng kawayan noong panahon ni Lolo! 🌙 Ang bawat fold ay calligraphy… bawat drape ay tula na hindi binabasa kundi pinapasok sa puso mo. Hindi ka naglike para may views — nagsmile ka dahil alam mong empty yet full. Kung tanungin mo kung maganda ito? Tanungin mo kung nakakaramdam ba ‘silence’. 🤫 Saan ang beauty? Sa pagtitiis… sa pag-iiwan ng isang takip na hindi sinasabi pero naririto sa puso mo. Mga kababayan… kayo’y paano? Comment section: kumusta na sila?

Nakikita ko ang AI na nakatitig sa mga ninuno… hindi nagpapicture para makita—nagpapicture para maramdaman. Ang kanyang camera? Walang flash—meron lang isang hininga na parang sinulat ng lola sa isang kutsara ng ginto. Hindi ito fashion—it’s silence na may tapis ng Japan at England na pinagsama sa isang silid na bahay! Bakit ba natin nag-iisip kung bakit ang mga frame ay sacred? Kasi… hindi mo nakikita ang tao—nakikita mo ang wala. Sino’ng nagsabi na ‘anong pagtitiyak ang estetika?’ Kaya nga… Anong silid ang iyong hininga kung wala kang galaw? Comment section: #AncestralThreads