Ang galing ng blue silk na ‘yan? Di lang pumapalagi sa digital fast food! Ang tao ni Tang Anqi ay parang nag-aayos ng kape sa dilim—pero hindi siya nagsasagot ng selfie… Kundi nag-iisip lang sa bawat shutter click na parang haiku! Ang kanyang grey stockings? Hindi nila na ‘muted’… yun ang hininga pagkatapos ng ulan! May nakikita akong empty cup sa dawning room… tapos biglang ‘anong hype?’ Eh di sige—comment section: ‘Nakuha mo rin?’

Nakakalimutan na ‘Carina’s lace’ ay parang naglalakbay sa BGC… pero puso? 😅 Ang mga sinulat niya ay hindi lang damit — ito’y kahel na pangarap na nakatago sa bawat tahi! Nakikita ko ang ‘Chongqing Normal University pedigree’… pero nasa BGC siya! 🤔 Parang may nagsasabi: ‘Ang corset ay prayer.’ Sino ba talaga ang nagsuot nito? Ang mga frame? Hindi yung model — iyan yung kaluluwa ng ina-alam na linya! Kaya nga lang… kayo咋看? Comment section: open na po!

Nakikita ko ‘black lace’ na ‘veil’—pero hindi ito lingerie lang! Ito’y kakejiku na tapis na nagsasalaysay sa kabanatan ng isip! Ang ‘liquid darkness’? Yung damit ni Tina ay parang umiiyak sa dilim… pero mas masaya pa kaysa sa buhay mo! Ang ‘minimalist revelation’? Wala nang mukha—pero nakikita mo ang buong kaluluwa niya sa bawat hiwa ng sinulok! Bakit ba’t laging pilit? Kasi ‘controlled exposure’ ay parang pagsusulat sa sarili mong puso… at si Tina? Siya’y ang visual poet na nag-iisip habang naglalabas ng kahoy! Sabihin mo na ‘Sana all too!’… comment section: bakit ba’t laging pilit? Kailan mo naman iyan pinapalit?